Unique
[ณ ???]
•
ในห้วงมิติอันว่างเปล่าที่แทบจะไม่มีใครรับรู้ถึงสถานที่นี้... ตอนนี้มันได้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เย็นเยียบ ราวกับว่า... มีบางสิ่งที่น่ากลัว และไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว...
•
"ยังคงดื้อดึงเหมือนเดิม..."
•
เสียงสาเหตุของบรรยากาศที่เปลี่ยนไปเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองร่างเบื้องหน้าที่ถูกบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายหนาม แต่เรียวยาวเหมือนหอกผุดขึ้นมาแทงแขน กับอกเป็นส่วนใหญ่ และไม่ลึกมาก ดึงให้เท้าลอยเหนือพื้นเล็กน้อย
•
"....."
•
ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับไปนอกจากนํ้าที่ไหลอาบแก้ม ดวงตาที่เย็นเยียบเหลือบมองใบหน้าที่ถูกผมปรกจนสังเกตสีหน้าได้ยาก
•
"งั้นก็ได้.... ย่อมได้..."
•
สิ้นเสียงหนามสีดำก็เริ่มแผ่กิ่งก้านจนแทงลึกกว่าเดิม รอยสีดำรอบๆบริเวณที่สัมผัสกับหนาม ก็แผ่ขยายจนเกือบจะคลุมทั้งตัว
•
จู่ๆ กลุ่มแสงสีขาวก็รวมตัวกันจากที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นรูปร่างของคนในเครื่องแบบที่มีความเฉพาะตัว มาปรากฏเบื้องหน้าของร่างที่กำลังถูกหนามตรึงเอาไว้
•
เปรี๊ยะ... เปรี๊ยะ-เพล้ง!
•
ทันทีที่กลุ่มแสงเอื้อมมือไปแตะหนาม รอยร้าวสีขาวก็ปรากฏขึ้นไปทั่วหนาม ก่อนที่มันจะแตกสลาย พร้อมกับรอยสีดำบนร่างเล็กที่จางลงแต่ก็ไม่ได้หายไปจนสนิท ร่างสีขาวเข้าโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ ลูบโลบด้วยความอ่อนโยน ความอบอุ่นทำให้ร่างที่เหลือสติเลือนลาง เข้าซุกอ้อมกอดนั้นอัตโนมัติ
•
"เป็นความสามารถเฉพาะ (Unique) ที่ดื้อด้านจริงๆ..."
•
เสียงที่เย็นเยียบเอ่ยขึ้น พร้อมกับหนามสีดำที่พุ่งเข้าเสียบกลางอกของกลุ่มแสงนั้น
•
"ไม่เคยรู้จักการยอมแพ้สินะ..."
•
รอยร้าวแผ่ไปทั่วร่างสีขาวอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็แตกสลายเป็นละอองแสงเล็กๆกระจัดกระจายไปทั่ว ร่างเล็กที่ถูกโอบไว้ก็ร่วงลงกับพื้น ราวกับว่าเหลือเพียงแค่แรงที่จะหายใจเท่านั้น
•
"....."
•
ไม่มีคำพูดอะไรถูกเอ่ยออกมา มีเพียงแค่ความเงียบงัน และเสียงฝีเท้าเปล่าที่เดินห่างออกไปเท่านั้น...
