Log No.7569

ต่อจาก Off-Track ณ ป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้มีกิ่งก้านใบดูอุดมสมบูรณ์ แต่กลับมีสีดำ ทำให้บรรยากาศมืดมิด หนาวเหน็บ และเงียบงัน ได้เกิดรอยแยกช่องว่างมิติ พาร่างเล็กร่วงลงมาในระดับความสูงที่ไม่ทำให้บาดเจ็บ • ตุบ! • ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นมาสังเกตรอบตัวดีๆ เสียงฝีเท้าของบางสิ่งนับร้อยก็พากันเข้ามาหาเรือนผมสีนํ้าเงินช้าๆ พร้อมแยกเขี้ยวส่งเสียงขู่ จ้องมองไปที่เป้าหมายของมันด้วยดวงตาที่ส่องประกายในเงามืดเหล่านั้น ทำให้ร่างเล็กรู้ได้ในทันทีว่า ตอนนี้อยู่ตรงไหนของแผนที่ • "กรรรรร" • ลูกบากศ์สีดำส่องแสงที่ฟ้าอ่อนๆขับไล่อสูรร้ายไม่ให้เข้ามารุมทำร้าย ทว่าอสูรบางส่วนก็ยังพยายามหาช่องว่างเข้าจู่โจมเรื่อยๆ ทำให้ร่างบางต้องคอยรักษาแสงสว่าง และคอยป้องกันตัวไปพร้อมๆกัน แต่ด้วยสภาพในตอนนี้ดูท่าจะคงสภาพได้ไม่นาน • กรงเล็บสีดำของอสูรร้ายสามารถเข้าข่วนมือขวาของร่างเล็ก น่าแปลกที่ไม่มีบาดแผลใดๆ แต่เกิดเป็นรอยสีดำ แผ่ขยายขึ้นเรื่อย สร้างความเจ็บปวดจนต้องชะงัก ทรุดไปครู่หนึ่ง เพราะแสงที่ยังส่องสว่างอยู่ทำให้อสูรยังไม่สามารถหาจังหวะเข้าถึง เหล่าอสูรนับสิบตัวยังคงจ้องจะเข้าจู่โจมอย่างไม่ละสายตา

 ณ นาวาลอยฟ้าที่กำลังจอดนิ่งอยู่ เรือนผมสีนํ้าเงินในเครื่องแบบนั่งอยู่บนระเบียงดาดฟ้าเรือ เหม่อมองลงไปเบื้องล่าง ผิดกับนิสัยที่มักจะนั่งอยู่ในเรือ สายลมอ่อนๆพัดผ่านร่างเล็กไป พร้อมกับร่างเงาของเรือนผมสีขาวยืนข้างๆเอามือไขว้หลังยิ้มมุมปากมองออกไปในความว่างเปล่าเบื้องหน้า • "ออกไปไม่ได้ล่ะสิ?" • ดวงตาสีฟ้านิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบกลับไป • "อีกอย่าง..." • "ทุกคนดูสนุกก็ดีแล้ว" • ร่างเล็กยิ้มบาง ทำให้เรือนผมสีขาวสบตามองอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกับมือบางที่ผลักให้อีกฝ่ายผลัดตกจากระเบียงลงไป • "ออกไปเที่ยว เดินป่าหน่อยเป็นไง?" • ด้วยความสูงระหว่างระเบียงถึงพื้นเบื้องล่างที่ห่างกันมาก ทำให้เรือนผมสีฟ้ามีเวลาเรียกลูกบากศ์สีดำ ออกมาเตรียมจะรับมือ แต่ก็ต้องชะงักไป จู่ๆร่างก็เหมือนถูกตรึงไว้ด้วยอะไรบางอย่าง พร้อมกับรอยร้าวบนลูกบากศ์ มือทั้งสองกลายเป็นเหมือนภาพที่ถูกคลื่นแทรก คล้ายทีวีที่ไม่มีสัญญาณ • "ชู่~ ฝืนมากมันจะยิ่งหนักนะ" • "หน้าที่ของมันคือเชื่อมต่อพิกัดต้นกำเนิด กับจุดยืน เมื่อ 'เกิดคว

 [ณ ???] • ในห้วงมิติอันว่างเปล่าที่แทบจะไม่มีใครรับรู้ถึงสถานที่นี้... ตอนนี้มันได้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เย็นเยียบ ราวกับว่า... มีบางสิ่งที่น่ากลัว และไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว... • "ยังคงดื้อดึงเหมือนเดิม..." • เสียงสาเหตุของบรรยากาศที่เปลี่ยนไปเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองร่างเบื้องหน้าที่ถูกบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายหนาม แต่เรียวยาวเหมือนหอกผุดขึ้นมาแทงแขน กับอกเป็นส่วนใหญ่ และไม่ลึกมาก ดึงให้เท้าลอยเหนือพื้นเล็กน้อย • "....." • ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับไปนอกจากนํ้าที่ไหลอาบแก้ม ดวงตาที่เย็นเยียบเหลือบมองใบหน้าที่ถูกผมปรกจนสังเกตสีหน้าได้ยาก • "งั้นก็ได้.... ย่อมได้..." • สิ้นเสียงหนามสีดำก็เริ่มแผ่กิ่งก้านจนแทงลึกกว่าเดิม รอยสีดำรอบๆบริเวณที่สัมผัสกับหนาม ก็แผ่ขยายจนเกือบจะคลุมทั้งตัว • จู่ๆ กลุ่มแสงสีขาวก็รวมตัวกันจากที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นรูปร่างของคนในเครื่องแบบที่มีความเฉพาะตัว มาปรากฏเบื้องหน้าของร่างที่กำลังถูกหนามตรึงเอาไว้ • เปรี๊ยะ... เปรี๊ยะ-เพล้ง! • ทันทีที่กลุ่มแสงเอื้อมมือไปแตะหนาม รอยร้าวสีขาวก็ปรากฏขึ้นไปทั่วหนาม ก่อนที่มันจะแตกสลาย พร้อมกับรอยสีดำบนร่างเล็กท