Posts

Showing posts from 2019

Curiosity & Confusion

 "ไม่เข้าใจ...." "ทำไมถึงยังพยายามถือมันเอาไว้... ทั้งที่ทุกอย่างก็มาจากที่นั่น..." เรือนผมสีขาววาดมือถามออกไปด้วยหงุดหงิด และความสงสัย "..." ร่างเล็กไม่ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้าเงียบๆ กับกำมือตัวเองแน่นขึ้นเล็กน้อย "นั่นสินะ... ไม่เข้าใจจริงๆนั่นแหละ..." เรือนผมสีขาวถอนหายใจ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่ง "แต่อย่างน้อย..."

Vision

Image
 ในความมืดที่ว่างเปล่าและหนาวเหน็บ ร่างเล็กกำมือแน่น พร้อมกับเอ่ยบางอย่างขึ้นมา แต่เสียงเหล่านั้นก็ราวกับถูกปิดกั้นเอาไว้ สำหรับเรือนผมสีขาวที่เฝ้าดูอยู่ตลอดเวลากลับได้ยินอย่างชัดเจน ก็ยกยิ้มอย่างพอใจ "เป็นคำตอบที่ดีนี่..." เธอเอ่ยออกมา พร้อมกับร่างเล็กที่เอื้อมมือไปแตะพื้นเบื้องหน้า เกิดเป็นวงคลื่นนํ้าที่เผยให้เห็นโลกสีขาว เทา ดำ และลูกบาศก์ที่ลอยอยู่ตามที่ต่างๆ มองเห็นแล้ว... สี รูปทรง... มองเห็นล่ะ... ร่างเล็กมองรอบๆด้วยความตะลึง และยิ้มบางออกมาอย่างมีความสุขอย่างที่ไม่เคยยิ้มมาก่อน...

The story of the Two Wolves

Image
 “A fight is going on inside every soul,” Elder said to the young one “It is a terrible fight and it is between two wolves. One is evil – he is anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, and ego.” “The other is good – he is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion, and faith.” Young one thought about it for a minute and then asked elder, “Which wolf will win?” Elder simply replied, “The one you feed.” . . . . . . . . . . . . . . "But If we feed one other will hunger to death... Can't we feed both?" "Even we feed kind one but it hurt another that is not kindness?"

Title 02

Image
ณ สวนแห่งหนึ่งในช่องว่างมิติที่ถูกซ่อนไว้ หนังสือปกแข็งขนาดเท่าสารานุกรมกำลังลอยอยู่เหนือโต๊ะนํ้าชาเล็กน้อย พลิกหน้าด้วยตัวเองไปช้าๆ ให้ร่างบางที่นั่งอยู่ได้อ่านทุกตัวอักษร... "แววตาแบบนั้น... ได้คำตอบแล้วสินะ..." เด็กสาวผมสีขาวยาวจนถึงกลางหลัง ยิ้มเอ่ยถามเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ว่างฝั่งตรงข้าม มองร่างบางที่กำลังเอามือเท้าที่พักแขนของเก้าอี้ ก้มอ่านหนังสือ ปอยผมไหลลงมาบังดวงตา ทำให้สังเกตสีหน้าได้ยาก... แต่ก็ไม่ใช่กับเรือนผมสีขาว... "สุดท้าย... ก็ไม่ใช่..." ร่างบางเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่เบื่อหน่าย และไร้อารมณ์ โดยไม่ได้หันไปสบตากับคู่สนทนา "แล้วจะทำยังไงกับคำเชิญที่ส่งไปแล้วล่ะ?" เด็กสาวผมสีขาวแกว่งขาเล่น พลางหยิบคุกกี้ขึ้นมากัด "........ มาไม่ถึงหรอก.... ที่นี่น่ะ...." "แล้วจะทำยังไงกับ'มัน'ล่ะ?" เด็กสาวถามต่อ "ก็ทำอย่างที่เคยทำ.... พวกเขาไม่รู้หรอก..." เจ้าของหนังสือถอนหายใจตอบกลับไป "แล้วถ้ารู้ล่ะ...?" "พวกเขาจะไม่มีวันได้เห็น... เป็นครั้งที่สอง...อีกอย่าง..." "อยากรู้เหมือนกัน... ว่าจะมีค่าพอให้

Title 01

 "แบบนี้น่ะ.... จะดีแล้วจริงๆงั้นเหรอ?" ร่างเล็กยืนมองอีกฝ่าย พร้อมถามออกไป "มันก็จะไม่ต่างอะไรจากตอนนั้นไม่ใช่รึไง?" "......" "นี่.... วางแผนที่จะใช้มันอีกครั้งงั้นเหรอ?" เรือนผมสีดำไม่ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าเงียบๆ "สุดท้าย.... มันก็จะกลับไปเป็นอย่างที่เคยเป็นนะ..... สหายข้า...."