Title 03

 [ณ ดาดฟ้าเรือนาวา]

เรือนผมสีน้ำเงินอมฟ้า ยืนเกาะระเบียงมองแผ่นกระดาษในมือ ผมที่ไหลลงมาปรกบวกกับสายลมอ่อนๆพัดปอยผมจนบดบังดวงตา ลูกบาศ์กคู่ใจลอยวนอยู่รอบๆ พร้อมกับเปลี่ยนรูปร่าง เพิ่ม-ลดด้านของตัวเองแบบสุ่ม

"ยังไงก็ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้... เป็นห่วงคุณต้นเรือแหะ..."

ร่างเล็กถอนหายใจพลางพึมพำบ่นกับตัวเอง ก่อนที่จะชะงักหันไปมองแขนซ้ายของตน ก็เห็นว่ามีของเหลวสีดำหยดจากปลายนิ้ว แม้ว่าจะใส่เสื้อแขนยาวอยู่แต่ก็เดาได้ไม่ยาก ตามด้วยเสียงที่ร่างบางในชุดเครื่องแบบคุ้นเคยมากกว่าสิ่งใด เสียงที่ตอนนี้มีเพียงเรือนผมสีน้ำเงินเท่านั้นที่ได้ยิน

[สัญญาณนั่นมัน...]

"...."

แต่ก็ไม่มีการตอบกลับ มือที่ถือเอกสารอยู่ก็ปล่อยให้แผ่นกระดาษปลิวหายไป

"หืม?"

ในจังหวะที่กำลังเดินกลับเข้าตัวเรือ ดวงตาใต้ปอยผมก็เหลือบไปเห็นบางอย่างเข้า แล้วยกมือกุมแขนซ้ายเบาๆ

"บ้าจริง..."

เรือนผมสีนํ้าเงินรีบสาวเท้า วาดนิ้วมือซ้ายสั่งลูกบาศก์ที่เปลี่ยนรูปร่างอยู่รอบตัว ให้เปิดประตูมิติขนาดสองฝ่ามือ สำหรับสื่อสาร

"นี่... ขอแรงหน่อยสิ... ×××××..."

เขาเอ่ยขึ้น พร้อมมองไปเบื้องหน้าด้วยแววตาที่มุ่งมั่น...